کاروانی از شعر
بر سنگ قبر خواجه عبدالله انصاری این رباعی دیده می شود
دارم گنهان ز قطره باران بیش
وز شرم گنه فکنده ام سر در پیش
این مژده شنیدم که منال ای درویش
تو در خور خودکنی و ما در خور خویش
***
این بیت از صائب است.
چوب را آب فرو می نبرد سرّش چیست
شرمش آید ز فرو بردن پرورده خویش
***
سخت گیری و تعصب معمولا ً نشان از خامی است ،سخن
شاعران در این زمینه شنیدنی است.
نظامی:
مشو در حساب جهان سخت گیر
که هر سخت گیری بود سخت میر
به آسان گذاری دمی می سپار
که آسان زید مرد آسان گذار
حافظ به این نحودرباره سخت گیری سخن می گوید.
گفت آسان گیر بر خود کارها کز روی طبع
سخت گیرد این جهان بر مردمان سخت کوش
مولانا سختگیری را ناشی از عدم پختگی آدمی میداند.
سخت گیری و تعصب خامی است
تا جنینی کار خون آشامی است
***
کلیم کاشانی:
نهال سرکش و گل بی وفا و لاله دو رو
در این چمن به چه امید آشیان بندیم
***
سعدی خود را حیران در روی معشوق می داند.
آن نه رویی است که من وصف جمالش دانم
این سخن از دگری پرس که من حیرانم
***
عراقی:
من از عشقت گریبان چاک کردم
تو خوش خوش دامن از من در کشیدی
***
این رباعی از ابوسعید ابوالخیراست.
آن دل که تو دیده ای ،ز غم خون شد و رفت
وز دیده خون گرفته بیرون شد و رفت
روزی به هوای عشق سیری می کرد
لیلی صفتی بدید و مجنون شد و رفت
***
دگر چه می خواهی
ندانم از من خسته جگر چه می خواهی
دلم به غمزه ربودی ،دگر چه میخواهی
سعدی
این بیت زیبا از شاطر عباس صبوحی است.
شدی به خواب و فرو ریخت خیل مژگانت
گشای چشم و جدا کن سپاه ناز از هم
***
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند